1 Дык вось, калі маеце якую апору ў Хрысце, калі маеце якое суцяшэнне любові, калі маеце якую супольнасць духу, калі маеце якую міласэрнасць і спага́ду,
2 то зрабіце яшчэ паўнейшай маю́ радасць: трымайцеся адных думак, аднолькавую любоў маючы, будзьце аднадушнымі і аднадумнымі;
3 нічога не рабіце з самалюбства ці дзеля марнай славы, а ў пакорамудрасці лíчачы адны другіх вышэйшымі за сябе.
4 Не пра саміх сябе клапаціцеся, але кожны і пра іншых.
5 Бо ў вас павінны быць тыя ж думкі, што і ў Хрысце Іісусе:
6 Ён, існуючы ў вобразе Божым, не стаў трымацца за Сваю роўнасць з Богам,
7 а прынізіў Сябе Самога, прыня́ўшы вобраз раба, зрабіўшыся падобным да людзей і з выгляду стаўшы як чалавек;
8 Ён упакорыў Сябе і быў паслухмяны нават да смерці — і смерці крыжовай.
9 Таму і Бог найбольш узвы́сіў Яго і даў Яму імя́, вышэйшае за ўсякае імя́,
10 каб перад імем Іісуса схілілася ўсякае калена на небе, і на зямлі, і пад зямлёю
11 і ўсякі язык вы́знаў, што Іісус Хрыстос — Гасподзь, на славу Бога Айца.
12 Дык вось, узлю́бленыя мае́, як вы заўсёды былі паслухмянымі, не толькі ў прысутнасці маёй, але яшчэ больш цяпер, у адсутнасці маёй, са страхам і трымценнем здзяйсняйце сваё спасенне,
13 таму што гэта Бог дзейнічае ў вас, каб вы і жадалі, і дзейнічалі паводле Яго добрай волі.
14 Усё рабіце без наракання і сумнення,
15 каб былí вы бездакорнымі і чыстымі, дзецьмі Божымі беззаганнымі сярод роду сапсава́нага і разбэ́шчанага, у якім вы ззяеце, як свяцілы ў свеце,
16 захоўваючы слова жыцця, на пахвалу́ мне ў дзень Хрыстоў, што я не марна намагаўся і не марна працаваў.
17 Але калі я і станаўлюся ахвярным узліваннем на ахвяру і служэнне веры вашай, то я радуюся і падзяляю радасць з усімі вамі;
18 гэтаму ж і вы радуйцеся і падзяляйце радасць са мною.
19 А я спадзяюся ў Госпадзе Іісусе неўзабаве паслаць да вас Цімафея, каб і мне ўсцешыцца духам, даведаўшыся пра вашы справы.
20 Таму што няма ў мяне нікога аднадушнага, хто па-сапраўднаму будзе дбаць пра вас;
21 бо ўсе шукаюць свайго, а не таго, што ўгодна Хрысту Іісусу.
22 А вы́прабаванасць яго вы ведаеце, бо, як сын пры бацьку, служыў ён са мною справе дабравесця.
23 Дык вось яго я спадзяюся паслаць адразу ж, як толькі буду бачыць, што́ стане са мною.
24 Я ўпэўнены ў Госпадзе, што і сам хутка прыйду да вас.
25 Таксама палічыў я патрэбным паслаць да вас Эпафрадзіта, майго брата і супрацоўніка і паплечніка ў барацьбе, вашага ж пасланца́ і служыцеля ў патрэбе маёй,
26 бо ён вельмі імкнуўся да ўсіх вас і перажываў з-за таго, што вы дачуліся пра яго хваробу.
27 А ён сапраўды захварэў і быў пры смерці; аднак Бог памілаваў яго, ды не толькі яго, але і мяне, каб не дадалося мне смутку да смутку.
28 Таму я хутчэй паслаў яго, каб вы, убачыўшы яго зноў, узрадаваліся, і я быў менш засму́чаны.
29 Прыміце ж яго ў Госпадзе з усёю радасцю, і такіх майце ў пашане,
30 бо ён за справу Хрыстову быў блізкі да смерці, рызыкуючы жыццём, каб запоўніць недастатковасць вашага служэння мне.
Да Філіпійцаў Пасланне святога Апостала Паўла, 2 глава