1 I адказаў Ёў, і сказаў:
2 «Чуў я шмат такога; мізэрныя пацяшыцелі вы ўсі.
3 Ці будзе канец шувейным словам? і што квеле цябе, што ты гэгак адказуеш?
4 I я мог бы таксама гукаць, як вы, калі б душа вашая была на месцу душы мае; прылучыўся б да вас мовамі й ківаў бы на вас галавою сваёю;
5 Сіліў бы вас вуснамі сваімі і рухам вуснаў ціхамірыў бы ваш боль.
6 Як я гукаю, не ціхамірыцца боль мой; як перастану, не адыходзе ад мяне.
7 Але, цяпер Ён стамаваў мяне, Ён разбурыў усе таварыства мае.
8 Ты зрабіў імне маршчакі, і яны сьветчаньням сталі супроці мяне; паўстаець на мяне хуцзіня мая, сьветча перад відзеньням маім.
9 Ён ірваў мяне ў гневе Сваім і ненавідзіў мяне; скрыгатаў зубамі Сваімі на мяне; праціўнік мой войстра вочы Свае на мяне.
10 Разявілі на мяне раты свае; зьдзекуючыся, б’юць мяне поўху; усі зьберліся супроці мяне.
11 Аддаець мяне Бог бязбожнаму і кідае мяне ў рукі нягоднага.
12 Я быў супакойны; але Ён зламіў мяне, схапіў мяне за завыек, і зьмяжджуліў мяне, і пастанавіў мяне мэтаю Сабе.
13 Абступілі мяне стралцы Ягоныя; Ён расьцінае адкрытыя ныркі мае і не жалее; выліў на зямлю жоўць маю.
14 Ломе ў імне вылам за выламам; бяжыць на мяне, як дужасіл.
15 Я пашыў зрэбніну на скуру сваю і ў пыл палажыў рог свой.
16 Від мой чырвоны ад плачу, і на веках маіх сьмяротны сьцень,
17 Хоць няма ўсілства ў руках маіх, і малітва мая чыстая.
18 Зямля не пакрый крыві мае, і хай ня будзе месца галашэньню майму.
19 I цяпер, вось, на нябёсах Сьветка мой, і Паручнік мой на вышынях!
20 Прыяцелі мае — насьміханьні мае; мае вока ільлець сьлёзы да Бога.
21 О, каб мог прававацца муж із Богам, як чалавек із прыяцелям сваім!
22 Бо лічаныя гады прыходзяць, і сьцежкаю, скуль не зьвярнуся, я пайду.
Кніга Ёвава, 16 глава