1 I ўзноў рабіў Ёў свае адумысловае прыраўнаньне, і сказаў:
2 «Жыў Бог, што адвярнуў суд мой, і Ўсемагучы, што зьнемарасьціў душу маю,
3 Што, пакуль яшчэ дых мой у імне, і дух Божы ў ноздрах маіх,
4 Ня будуць гукаць вусны мае несправядлівасьці, і язык мой ня выдумае маны!
5 Далёка я ад тога, каб прызнаць вас за справядлівых; пакуль не сканаю, не адракуся ад беззаганнасьці свае.
6 Моцна дзяржаў я справядлівасьць сваю і ня скволю яе; ня ўпікнець імне сэрца мае ўсі дні мае.
7 Хай непрыяцель мой будзе, як нягоднік, і паўстаючы на мяне, як несправядлівы;
8 Бо што за надзея падлыжніку, як будзе ён адцяты, як Бог возьме душу ягоную?
9 Ці галашэньне ягонае пачуе Бог, як прыйдзе на яго бяда?
10 Ці будзе мець пацеху ў Усемагучым? ці будзе гукаць Бога ў кажным часе?
11 Наўчу вас, што ў руццэ Божай; што ў Усемагучага, не схаваю.
12 Вось, усі вы сузіралі самы; дык нашто вам марнасьцяй марнавацца?
13 Гэта дзель нягодніку ад БОГА, і спадак, што ўцісканьнікі ад Усемагучага возьмуць.
14 Калі памножацца сыны ягоныя, то пад меч; і патомкі ягоныя не насыцяцца хлебам.
15 Засталых па ім сьмерць зьвядзець да гробу, і ўдовы іх ня будуць плакаць.
16 Хоць ён назьбірае срэбра, як пылу, і на спраўляе адзецьця, як гліны;
17 Дык ён наспраўляе, але адзявацца будзе справядлівы, і срэбра падзеле нявінны.
18 Як павучыньне, дом, што ён станове, як буда, якую вартаўнік робе.
19 Кладзецца спаць багатыром, а гэткім ня ўстане; адчыне вочы, і ён ужо ня тый.
20 Як воды, стрэнуць яго жахі; ночы ўхопе яго віхор.
21 Падыйме яго вецер усходні, і ён пойдзе, і зь месца ягонага абура яго.
22 Пусьце на яго, і не пажалее; ад рукі Ягонае ён уцякае стрым галаву.
23 Плясьне сваімі рукамі па ім, і засьвішча па ім зь месца свайго!
Кніга Ёвава, 27 глава