1 I адказаў Елігу, і сказаў:
2 «Слухайце, мудрыя, словы мае, і, ведаючыя, нахініце вуха да мяне;
3 Бо вуха прабуе словы, а паднябеньне спытуе ежу.
4 Выбярыма сабе права, і вызначма мяжсобку, што добрае.
5 Бо сказаў Ёў: “Мая праўда, але Бог адхінуў суд мой.
6 Ці маю я маніць праз суд свой? Рана мая невылячальная бяз выступу”.
7 Хто людзіна, як Ёў, што п’ець насьмех, як ваду,
8 I падарожжуе ў таварыстве зь ліхадзеямі, і ходзе зь людзьмі нягоднымі?
9 Бо ён сказаў: “Няма карысьці чалавеку, калі ён мае зычлівасьць у Бога”.
10 Дык, людзі разумныя, паслухайце мяне, хай Бог крые, каб у Бога была нягоднасьць, і ў Усемагучага бяспраўе.
11 Бо подле ўчынку чалавека Ён адплаце яму, і подле падарожжа людзіны Ён знойдзе яе.
12 Запраўды, Бог ня чыне нягодна, і Ўсемагучы не перакручуе суду.
13 Хто паручыў Яму зямлю, і хто ўзлажыў на Яго цэлы сьвет?
14 Калі б Ён зьвярнуў да Сябе сэрца Свае, забраў да Сябе дух Свой а дых Свой, —
15 Усе цела разам зьнішчэла б, і чалавек абярнуўся б у пыл.
16 Дык, калі ты маеш розун, то слухай гэта і ўважай на голас слова майго.
17 Ці можа ненавіднік суду радзіць каго? і ці можаш вінаваць Магучага-Справядлівага?
18 Ці скажаш каралю: “Веляле”, і дабрадзеям: “Нягоднікі”?
19 Ён, Каторы не глядзіць на асобы князёў і ня важа багатага болей чымся беднага, бо ўсі яны — работа рук Ягоных?
20 Якга яны паміраюць; і сярод ночы люд узрушыцца, і прамінуць; і магучага забіраюць бяз рукі.
21 Бо вочы Ягоныя над дарогамі людзіны, і Ён бача ўсі сігні ейныя.
22 Нямаш цемні ані сьценю сьмяротнага, ідзе маглі б схавацца ліхадзеі.
23 Бо Ён ужо не вымагае ад чалавека, каб ішоў на суд із Богам.
24 Ён крыша магучых без прасокі і ставе іншых на іхнае месца.
25 Дык, пазнаючы іх із работаў іхных, Ён вале іх ночы, і яны крышацца.
26 Як нягоднікаў, Ён тнець іх на ачох глядзеньнікаў,
27 Бо яны адступілі ад Яго і ніякіх дарогаў Ягоных не разумелі,
28 Каб прывесьці да Яго крык бедных, і крык убогіх каб Ён учуў.
29 Як Ён сьцішае, хто можа вінаваць? Як схавае від Свой, хто можа абачыць Яго? Ці будзе гэта народ, ці чалавек, — усе адно,
30 Каб двудушнік не караляваў, каб ня сіляць люд.
31 Пэўне маюць казаць Богу: “Я зарабіў, ня буду горшаць.
32 Вонках бачаньня майго Ты ўчы мяне; калі я зрабіў бяспраўе, наперад ня буду рабіць”.
33 Ці затым, што Ён ня ўчыніў патвойму, ты гэта ўлегцы маеш, ці ты абіраеш, а ня я? Дык, што ведаеш, кажы.
34 Людзі разумныя скажуць імне, і муж мудры, каторы слухае мяне, скажа:
35 “Ёў бязь веданьня гукае, і словы ягоныя неразумныя”.
36 Я зычыў бы, каб выпрабаваны быў Ёў на векі за адказ, як нягодным людзём;
37 Бо ён дадаець да свайго грэху выступ, пляскае рукамі сваімі памеж нас і множа словы свае супроці Бога».
Кніга Ёвава, 34 глава