1 I адказаў Ёў СПАДАРУ, і сказаў:
2 «Ведаю, што Ты ўсе можаш, і што не адзяржыцца ў Цябе замер.
3 “Хто гэты, што зацямняе раду бязь веданьня?” — Але, я гукаў і не разумеў, празь лішне дзіўнае імне ня ведаў.
4 Выслухай, і я буду гукаць, буду пытацца ў Цябе, і Ты зьясьні імне.
5 Чутасьцяй вуха чуў я празь Цябе; цяпер жа мае вочы бачаць Цябе.
6 Затым я брыджуся сабою і каюся ў пыле а попеле».
7 I сталася просьле тога, як казаў СПАДАР гэтыя словы Ёву, што сказаў СПАДАР Еліфазу Феманяніну: «Узгарэўся гнеў Мой на цябе а на двух прыяцеляў тваіх за тое, што вы ня гукалі празь Мяне так правільна, як слуга Мой Ёў.
8 Дык цяпер вазьміце сабе сем цялят-бычкоў а сем бараноў, і пайдзіце да слугі Майго Ёва, і абрачыце аброк за сябе; і Ёў, слуга Мой, памоліцца за вас, бо толькі від ягоны я прыйму, каб Я з вамі ня ўчыніў подле вашае дурноты за тое, што вы гукалі празь Мяне ня так правільна, як слуга Мой Ёў».
9 I пайшлі Еліфаз Феманянін а Вілдад Шугянін а Софар Наамацянін, і зрабілі так, як СПАДАР расказаў ім, — і СПАДАР прыняў від Ёва.
10 I зьвярнуў СПАДАР страту Ёву, як ён памаліўся за прыяцеляў сваіх; і даў Ёву СПАДАР удвая болей за тое, што ён меў.
11 Тады прышлі да яго ўсі браты ягоныя а ўсі сёстры ягоныя а ўсі зналыя яго ўперад, і елі зь ім хлеб у доме ягоным, і плакалі па ім, і пацяшалі яго ўзглядам усяе гароты, каторую СПАДАР быў навёўшы на яго, і далі яму кажны па аднэй манэце а па аднэй залатой жуковіне.
12 I дабраславіў Бог апошнія дні Ёвавы болей, чымся пярэднія: у яго было чатырнанцаць тысячаў драбнога статку, шэсьць тысячаў вярблюдоў, тысяча пар валоў і тысяча асьліцаў.
13 I было ў яго сямёх сыноў і тры дачкі.
14 I назваў ён імя першае Еміма, імя другое — Кеца, а імя трэйцяе — Керэнгаппух.
15 I ня было на ўсёй зямлі такіх харошых жанок, як дачкі Ёвавы, і даў ім айцец іхны спадак памеж братоў іхных.
16 Просьле тога Ёў жыў сто сорак год, і бачыў сыноў сваіх і сыноў сыньніх сваіх аж да чацьвертага роду.
17 I памер Ёў у старасьці, насычаны днямі.
Кніга Ёвава, 42 глава