1 I ўзяў Кора, сын Іцгара, сына Когафа Левянка, а Дафан а Авірам Елявёнкі а Он Пелефёнак, сынове Рувінавы,
2 I паўсталі на Масея, разам ізь дзьвесьце пяцьдзясят сынамі Ізраельскімі, князьмі збору, гуканымі на ўрочыстыя зборы, людзьмі славутымі.
3 I зьберліся супроці Масея а Аарона, і сказалі ім: «Досыць вам; увесь збор, усі сьвятыя, і сярод іх СПАДАР. Чаму ж вы ўзьнімаецеся над грамадою СПАДАРОВАЙ?»
4 Пачуў Масей, і паў на від свой,
5 I гукаў да Коры й да ўсяе вяткі ягонае, кажучы: «Нараніцы паведаме СПАДАР, хто Ягоны, і хто сьвяты, і дабліжа да Сябе; і каго Ён абярэць, таго дабліжа да Сябе.
6 Во што зрабіце: вазьміце сабе кадзільніцы, Кора а ўся вятка ягоная,
7 I палажэце ў іх цяпло, і ўсыпце ў іх кадзіла перад СПАДАРОМ заўтра: і будзе, каго абярэць СПАДАР, тый сьвяты. Досыць вам, сынове Левавы!»
8 I сказаў Масей Коры: «Паслухайце, калі ласка, сынове Левавы:
9 Няго ж мала вам, што аддзяліў Бог Ізраеляў вас ад збору Ізраельскага, каб дабліжыць вас да Сябе, каб паўніць службы ля вітальні СПАДАРОВАЕ і стаяць перад грамадою, служыць ім?
10 I Ён дабліжыў цябе і ўсіх братоў тваіх, сыноў Левавых, із табою, і вы дамагаецеся яшчэ й сьвятарства.
11 Дык ты а ўся вятка твая, тыя, каторыя зьберліся супроці СПАДАРА, а Аарон, што ён, што вы наракаеце на яго?»
12 I паслаў Масей гукнуць Дафана а Авірама Елявёнкаў; але яны сказалі: «Ня ўзыйдзем.
13 Ціж мала таго, што ты ўзьвёў нас ізь зямлі, у каторай цячэць малако а мёд, каб загубіць нас на пустыні? і ты яшчэ хочаш панаваць над намі, на’т панаваць?
14 Ты ж ня прывёў нас да зямлі, ідзе цячэць малако а мёд, і ня даў нам спадак поля а вінішча. Ціж вочы гэтым людзём хочаш вылупіць? Ня ўзыйдзем!»
15 I вельмі стала немарасна Масею, і сказаў СПАДАРУ: «Не зьвярніся да дароў іхных; я ня ўзяў у іх ні воднага асла й ня ўчыніў ліха ні воднаму зь іх».
16 I сказаў Масей Коры: «Ты а ўся вятка твая будзьце заўтра перад відам СПАДАРА, ты а яны і Аарон.
17 I вазьміце кажны сваю кадзільніцу, і палажэце ў іх кадзіла, і дабліжча перад від СПАДАРОЎ, кажны сваю кадзільніцу, дзьвесьце пяцьдзясят кадзільніц; і ты й Аарон, кажны сваю кадзільніцу».
18 I ўзялі кажны сваю кадзільніцу, і палажылі ў іх цяпла, і ўсыпалі ў іх кадзіла, і сталі ля ўходу ў вітальню збору; і Масей і Аарон.
19 I зьбер супроці іх Кора ўсю грамаду да ўходу будану збору. I зьявілася слава СПАДАРОВА ўсяму збору.
20 I казаў СПАДАР Масею а Аарону, кажучы:
21 «Адлучыцеся ад вяткі гэтае, і Я якга выгублю іх».
22 I яны палі на віды свае й сказалі: «Божа, Божа духоў усялякага цела! Ціж не адзін чалавек ізграшыў, і на ўсю грамаду Ты гневацца будзеш?»
23 I казаў СПАДАР Масею, кажучы:
24 «Кажы грамадзе, кажучы: узыйдзіце з усіх бакоў ад гасподы Корынае, Дафановае а Авірамавае».
25 I ўстаў Масей, і пайшоў да Дафана а Авірама, і за ім пайшлі старцы Ізраелявы.
26 I сказаў збору, кажучы: «Адвярніцеся ж ад людзёў ліхіх гэтых, і не датыкайцеся да нічога, што належа да іх, каб не загінуць вам у вусіх грахох іхных».
27 I ўзышлі яны ад гасподы Корынае, Дафановае а Авірамавае наўкола, а Дафан а Авірам вышлі й стаялі ля ўходу буданоў сваіх, і жонкі іхныя, і дзеці іхныя, і дзецяняты іхныя.
28 I сказаў Масей: «З гэтага пазнаеце, што СПАДАР паслаў мяне чыніць усі справы гэтыя, бо я не сваім адумам:
29 Бо калі яны памруць, як памірае кажны чалавек, і стрэне іх такі кон, як усіх стракае людзёў, то не СПАДАР паслаў мяне.
30 А калі новае тварэньне створа СПАДАР, і зямля рашчыне вусны свае й глынець іх а ўсе, што ў іх, і яны жывыя зыйдуць да шэолю, то будзеце ведаць, што ўлегцы замелі людзі гэтыя СПАДАРА».
31 I было, як скончыў казаць гэтыя словы, раськяпілася зямля, што пад імі.
32 I рашчыніла зямля вусны свае, і глынула іх а дамы іхныя, і кажнага чалавека, што ў Коры, і ўсю маемасьць.
33 I зышлі яны з усім, што належала да іх, жывыя да шэолю, і пакрыла іх зямля, і загінулі яны з памеж грамады.
34 I ўсі Ізраелцы, што былі наўкола іх, уцяклі на крык іхны, бо, казалі яны, «каб не праглынула нас зямля».
35 I вышла цяпло ад СПАДАРА, і пажэрла тых дзьвесьце пяцьдзясят мужоў, каторыя абраклі кадзіла.
36 I гукаў СПАДАР Масею, кажучы:
37 «Скажы Елеазару, сыну Аарона, сьвятара, і хай ён падыйме кадзільніцы з пажарышча, а цяпло раскіньце далей, бо ўсьвяціліся
38 Кадзільніцы грэшнікаў гэтых супроці душаў сваіх. Хай зробяць ізь іх выбітыя бляхі — пацягненьне да аброчніка, бо яны прынесьлі іх перад від СПАДАРА, і яны ўсьвяціліся; і будуць яны знакам сыном Ізраелявым».
39 I ўзяў Елеазар, сьвятар, мядзяныя кадзільніцы, каторыя прынесьлі спаленыя, і раскавалі іх на бляхі — пацягненьне да аброчніка,
40 Памятка сыном Ізраелявым, каб не дабліжыўся чалавек чужы, каторы не з насеньня Ааронавага, кадзіць кадзіла перад від СПАДАРОЎ, і каб ня быў, як Кора а вятка ягоная, як гукаў яму СПАДАР Масеям.
41 I наракала ўся грамада сыноў Ізраелявых назаўтрае на Масея а Аарона, кажучы: «Вы ўчынілі сьмерць люду СПАДАРОВАМУ».
42 I было, як зьберлася грамада супроці Масея а супроці Аарона, і зьвярнуліся да будану збору, і вось, булак пакрыў яго, і зьявілася слава СПАДАРОВА;
43 I прышоў Масей а Аарон да будану збору.
44 I гукаў СПАДАР Масею, кажучы:
45 «Падыйміцеся з памеж гэтае грамады, і Я якга загублю іх». Але яны палі на віды свае.
46 I сказаў Масей Аарону: «Вазьмі кадзільніцу, і палажы ў яе цяпла з аброчніка, і ўсып кадзіла, і йдзі барзьдзей да збору, і зрабі ласкіўчыненьне ім; бо вышаў гнеў ад СПАДАРА, пачаўся мор.
47 I ўзяў Аарон, як сказаў Масей, і пабег у сярэдзіну грамады, і вось, пачаўся тый мор у людзе. I ён палажыў кадзіла, і ўчыніў ласкіўчыненьне люду.
48 I стаў ён памеж мертвых і жывых, і мор запыніўся.
49 I было памерлых ад мору чатырнанцаць тысячаў і сямсот чалавекаў, апрача памерлых у справе Корынай.
50 I зьвярнуўся Аарон да Масея, да ўходу будану збору, і мор запыніўся.
Чацьвертая кніга Масеява: Лікі, 16 глава