1 Муж жа адзін у Цэсарэі, імям Карніл, сотнік аддзелу, званага Італьскім,
2 набожны а багабойлівы з усім домам сваім, каторы даваў шмат убожніны люду і кажначасна маліў Бога,
3 ясна відзеў у відзені каля дзявятае гадзіны дня ангіла Божага, што ўвыйшоў да яго й сказаў яму: «Карніле!»
4 Ён жа, уцеміўшыся ў яго і спалохаўшыся, сказаў: «Што, Спадару?» I сказаў яму: «Малітвы твое а ўбожніны твае ўзышлі на памяць у Бога.
5 Дык пашлі да Ёппы і прывядзі Сымона, каторага мянушка Пётра.
6 Ён жыхара ў якогась Сымона кажамякі, каторага дом ля мора».
7 Як жа ангіл, што казаў яму, адышоў, ён, пагукаўшы двух із чэлядзі свае і набожнага жаўнера з тых, што кажначасна былі зь ім,
8 I зьясьніўшы ўсе ім, паслаў іх да Ёппы.
9 Назаўтрае ж, як яны йшлі і бліжыліся да места, Пётра каля шостае гадзіны ўзышоў на дом маліцца.
10 I ён выгаладніўся, і захацеў есьці. Прымеж тога, як гатавалі, найшло на яго захапленьне,
11 I бача адчыненае неба і зыходзячую нейкую судзіну, бы вялікую пасьцілку, прывязаную за чатыры рагі, спушчаную на зямлю,
12 У каторай былі ўсялякія чатыраногія а паўзуны а птушкі нябёсныя.
13 I быў голас яму: «Устань, Пётру, бі а еж».
14 А Пётра сказаў: «Ніякім парадкам, Спадару, бо я ніколі ня еў нічога збудзененага альбо нячыстага».
15 А голас ізноў удругава да яго: «Што Бог ачысьціў, таго не ўважай за нячыстае».
16 I гэта было трэйчы, і судзіна якга была ўзята на неба.
17 I як Пётра сумляўся, што значыла відзень, каторую ён відзеў, мужы, пасланыя Карнілам, распытаўшыся праз дом Сымонаў, сталі ля дзьвярэй;
18 I гукнуўшы, папыталіся: «Ці тут жыхара Сымон, каторага мянушка Пётра?»
19 I як Пётра разважаў празь відзень, Дух сказаў яму: «Тры мужы шукаюць цябе;
20 Дык устань, зыйдзі далоў і йдзі зь імі, ані не сумляючыся, бо Я паслаў іх».
21 I Пётра, зышоўшы да мужоў, сказаў: «Во я, каторага вы шукаеце; што за справа, дзеля якое вы прышлі?»
22 Яны ж сказалі: «Карніл, сотнік, муж справядлівы а багабойлівы, што мае сьветчаньні ад усяго народу жыдоўскага, навучаны сьвятым ангілам паслаць па цябе, каб прывесьці да дому ягонага й чуць словы ад цябе».
23 Дык, пазваўшы іх, прыняў нанач. А назаўтрае, устаўшы, пайшоў зь імі, і некатрыя з братоў зь Ёппы прапушчалі яго.
24 Назаўтрае ж прышлі яны да Цэсарэі. Карніл жа чакаў іх, згукаўшы радню а блізкіх прыяцеляў.
25 А як Пётра ўходзіў, Карніл вышаў яму наўпярэймы і, паўшы да ног ягоных, пакланіўся.
26 Пётра ж падняў яго, кажучы: «Устань, таксама я сам людзіна».
27 I, гутарачы зь ім, увыйшоў, і засьпеў шмат, што былі зьбершыся,
28 I сказаў ім: «Вы разумееце, што бяспраўна Жыду мець узаем'е альбо давядацца да чужаземца; але імне паказаў Бог не ўважаць нікога за збудзененага альбо нячыстым зваць людзіну.
29 I затым, будучы пазваны, я прышоў, не пярэчачы. Дык пытаюся, што за прычына, што вы паслалі па мяне?»
30 Карніл жа сказаў: «Ад чацьвертага дня я поставаў аж да гэтае гадзіны і а дзявятай маліўся ў доме сваім, і вось, стаў перад імною муж у зырка-сьветлым адзецьцю
31 I сказаў: «Карніле, малітва твая пачута, і ўбожніны твае ўспомнены перад Богам;
32 Дык пашлі да Ёппы па Сымона, каторага мянушка Пётра; ён жыхара ў доме Сымона кажамякі ля мора; ён прыйдзе й скажа табе».
33 Якга я паслаў да цябе, і ты добра зрабіў, прышоўшы. Дык цяпер мы ўсі стаім перад Богам, каб выслухаць, што казаў тэ Бог».
34 Пётра ж, адчыніўшы вусны свае, сказаў: «Запраўды я пазнаю, што Бог не глядзіць на асобы,
35 Але ў кажным народзе, хто баіцца Яго і чыне справядлівасьць, прыемны Яму.
36 Вы ведаеце Слова, каторае паслаў Ён сыном Ізраелявым, абяшчаючы супакой перазь Ісуса Хрыста, Спадара ўсяго,
37 Сьветчаньне, што было абяшчана па ўсёй Юдэі, пачынаючы ад Ґалілеі, просьле хрысту, агалашанага Яанам;
38 Як Бог памазаў Ісуса з Назарэту Духам сьвятым а моцаю, Каторы хадзіў усюдых, чынячы дабро а ўздараўляючы ўсіх, што былі апанаваныя нячысьцікам, бо Бог быў ізь Ім.
39 I мы сьветкі ўсяго, што Ён учыніў у краю жыдоўскім а ў Ерузаліме, Каторага запрауды яны забілі, засіліўшы на дзерве;
40 Але Бог ускрысіў Яго на трэйці дзень і даў яму быць бачаным,
41 Не ўсяму люду, але сьветкам, уперад прызначаным Богам, нам, каторыя елі а пілі зь ім па ўскрысеньню Яго зь мертвых.
42 I Ён казаў нам агалашаць люду і сьветчыць, што Ён ё наканаваны Богам Судзьдзя жывых і мертвых.
43 Празь Яго ўсі прарокі сьветчаць, што кажны, што вера ў Яго, адзяржыць дараваньне грахоў імям Ягоным.
44 Як Пётра яшчэ казаў гэтыя словы, Дух сьвяты паў на тых, што слухалі слова.
45 I вернікі з абрэзаных, прышлыя зь Пётрам, былі зумеўшыся, што дар Сьвятога Духа выліўся на паган;
46 Бо чулі іх гукаючых мовамі і ўзьвялічаючых Бога. Тады Пётра адказаў:
47 «Ціж можа хто забараніць вады, каб ня былі ахрышчаны тыя, што, як і мы, адзяржалі Сьвятога Духа?»
48 I казаў ім хрысьціцца ў імя Спадара. Тады яны прасілі яго застацца на колькі дзён.
Дзеі сьвятых апосталаў, 10 глава