1 I наказалі Давіду, кажучы: «Вось, Пілішчане ваююць Кеілу і глабаюць такі».
2 I пытаўся Давід у СПАДАРА, кажучы: «Ці імне йсьці і ўдырыць на гэтых Пілішчан?» I сказаў СПАДАР Давіду: «Ідзі і ўдыр на Пілішчан, і выратуеш Кеілу».
3 А людзі Давідавы сказалі яму: «Вось, мы баімся тут у Юдэі, пагатове, калі пойдзем да Кеілы супроці войска Пілісцкага».
4 I ўзноў пытаўся Давід у СПАДАРА, і адказаў яму СПАДАР, і сказаў: «Устань і зыйдзі да Кеілы, бо Я аддам Пілішчан у рукі твае».
5 I пайшоў Давід а людзі ягоныя да Кеілы; і ваяваў зь Пілішчанмі, і павёў статкі іхныя, і паразіў іх паразаю вялікаю, і выратаваў жыхараў Кеілы.
6 I было, як уцякаў Авафар Агімелешанак да Давіда да Кеілы, то прышоў з наплечнікам у руццэ сваёй.
7 I наказалі Саўлу, што Давід прышоў да Кеілы, і Саўла сказаў: «Бог перадаў яго ў рукі мае, бо ён запер сябе, увыйшоўшы ў места з брамамі й заваламі».
8 I згукаў Саўла ўвесь люд на вайну, каб зыйсьці да Кеілы, аблегчы Давіда а людзёў ягоных.
9 Як даведаўся Давід, што Саўла задумаў супроці яго ліха, то сказаў сьвятару Авафару: «Прынясі наплечнік».
10 I сказаў Давід: «СПАДАРУ, Божа Ізраеляў! пачуўшы пачуў слуга твой, што Саўла хоча прысьці да Кеілы, разбурыць места дзеля мяне.
11 Ці выдадуць спадары Кеілы ў рукі яму? Ці зыйдзе сюды Саўла, як чуў слуга Твой? СПАДАРУ, Божа Ізраеляў! скажы слузе Свайму». I сказаў СПАДАР: «Прыйдзе».
12 I сказаў Давід: «Ці выдадуць спадары Кеілы мяне а людзёў маіх у рукі Саўлу?» I сказаў СПАДАР: «Выдадуць».
13 Тады ўстаў Давід а людзі ягоныя каля шасьцьсот чалавекаў, і вышлі з Кеілы, і хадзілі, ідзе маглі. Саўлу ж наказалі, што Давід уцёк із Кеілы, і тады ён паняхаіў паход.
14 I прабываў Давід на пустыні ў няпрыступных месцах, і прабываў на гары на пустыні Зыф. Саўла шукаў яго ўсі дні, але Бог не аддаў у рукі яму.
15 I бачыў Давід, што Саўла вышаў шукаць душы ягонае; Давід жа быў на пустыні Зыф у лесе.
16 I ўстаў Ёнафан Саўлянок, і прышоў да Давіда да лесу, і пасіліў рукі ягоныя ў Богу.
17 I сказаў яму: «Ня бойся, бо ня знойдзе цябе рука айца майго Саўлы, і ты будзеш гаспадарстваваць у Ізраелю, а я буду другім па табе; і Саўла ацец мой, ведае гэта».
18 I ўчынілі яны мяжсобку змову перад відам СПАДАРОВЫМ; і Давід застаўся ў лесе, а Ёнафан пайшоў да дому свайго.
19 I ўзышлі Зыфяне да Саўлы да Ґівеі, кажучы: «Ці не хаваецца Давід у нас у непрыступных месцах, у лесе, на ўзгорку Гахіла, каторы направа ад Ешымону.
20 Дык, на жаданьне душы караля спусьціцца — спусьціся, а нам застанецца перадаць яго ў рукі твае».
21 I сказаў ім Саўла: «Дабраславёныя вы ў СПАДАРА, бо пажалелі мяне!
22 Ідзіце, я прашу вас, прыгатуйце яшчэ, і даведайцеся, і назірайце месца ягонае, ідзе нага ягоная будзе, хто бачыў яго там; бо імне кажуць, што ён надта хітры.
23 Затым назірайце й даведайцеся праз усі сховы, ідзе ён хаваецца, і ўзноў прыйдзіце да мяне з пэўнасьцяй, і я пайду з вамі; і калі ён у гэтай зямлі, я буду шукаць яго ў вусіх тысячах Юдзіных».
24 I ўсталі яны, і пайшлі да Зыфу перш за Саўлу. Давід жа а людзі ягоныя былі на пустыні Маон, на раўніне, направа ад Ешымону.
25 I пайшоў Саўла зь людзьмі шукаць яго. Але Давіду наказалі, і ён зышоў на скалу, і жыў на пустыні Маон. I пачуў Саўла, і пагнаўся за Давідам на пустыню Маон.
26 I йшоў Саўла па адным баку гары, а Давід ізь людзьмі сваімі быў на другім баку гары. I як Давід барзьдзіў уцячы ад Саўлы, то Саўла зь людзьмі сваімі йшоў абступіць Давіда а людзёў ягоных, каб захапіць іх;
27 Тады прышоў пасланец да Саўлы, кажучы: «Барзьдзі а прыходзь, бо Пілішчане пашырыліся ў Ізраелю».
28 I зьвярнуўся Саўла ад пагону за Давідам, і пайшоў наўпярэймы Пілішчанам; затым назвалі гэтае месца: Скала Падзелу.
29 I ўзышоў Давід стуль, і жыў у непрыступных месцах Эн-Ґеды.
Першая кніга Самуэлява, 23 глава